مرگ مقدر شده و مرگِ احتمالی

در زمان حاضر دو نوع مرگ وجود دارد. مرگ مقدر شده: این زمانِ قطعیِ مرگ است که هیچکس نمی تواند از آن بگریزد. مرگِ احتمالی : این زمانی است که فرد احتمال دارد بمیرد. هر فرد امکان دارد به مرگ نزدیک شود اما به دلیلِ کارهای نیکی که انجام داده است، از مرگ نجات یابد. زمانیکه فرد در زندگی با بحران های شدید روبرو می شود یا گرفتار ناهنجاری های شدید شخصیتی می شود، او در حالت افسردگی به پایان دادن به زندگیِ خود می اندیشد. انرژی های منفی همچنین موجبِ افزایشِ افسردگی در آن فرد می شوند و گاهی اوقات، وسیله ای می شوند که فرد را به انجامِ خودکشی وادار می کنند. با این وجود، خودکشی عملی اختیاری است و هنگامی اتفاق می افتد که فرد بنا بر سرنوشتِ خود، در دورانِ مرگ احتمالی قرار دارد. خودکشی و زندگی پس از مرگ زندگی بر سیاره ی وجودیِ زمین، ارزشمند است و در درجه ی اول به منظورِ رشدِ معنوی است. هنگامی که فردی را به قتل می رسانیم، حسابِ بده بستان کارمیک kārmic را با آنها ایجاد می کنیم.  ما در هنگامِ خودکشی، موقعیتِ رشدِ معنوی را از دست می دهیم، بنابراین گناهی بزرگ را مرتکب می شویم. فرد در نتیجه ی خودکشی، در زندگیِ پس از مرگ به بخشِی از هفتمین سیاره ی وجودیِ دوزخ که معادل با شصت هزار سال زمینی است خواهد رفت. این مکان، هیچ گونه نوری ندارد و مانندِ سلولی انفرادی است. بدنِ ناآشکارِ او، در تاریکیِ جهالتِ معنوی، باقی خواهد ماند. http://www.spiritualresearchfoundation.org