دختر زشت Ugly girl

خدا یا بشکن این آئینه ها را که من از دیدن تو آئینه سیرممرا روی خوشی از زندگی نیستولی از زنده ماندن نا گزیرماز آن روزیکه دانستم سخن چیستهمه گفتند: این دختر چه زشت استکدامین مرد ، او را می پسندد؟دریغا دختری بی سرنوشت است.***چو در آئینه بینم روی خود رادر آید از درم، غم با سپاهیمرا روز سیاهی دادی ،امانبخشیدی به من چشم سیاهی***به هر جا پا نهم ، از شومی بختنگاه دلنوازی سوی من نیستاز این دلها که بخشیدی به مردمیکی در حلقه گیسوی من نیست***مرا دل هست ، اما دلبری نیستتنم دادی ولی جانم ندادیبمن حال پریشان دادی، اماسر زلف پریشانم ندادی***به هر ماه رویان رخ نمودندنبردم توشه ای جز شرمساریخزیدم گوشه ای سر در گریبانبه درگاه تو نالیدم بزاری***چو رخ پوشم ز بزم خوب رویانهمه گویند  که او مردم گریز استنمیدانند، زین درد گرانبارفضای سینه من ناله خیز است***به هر جا همگنانم حلقه بستندنگینش دختر ی ناز آفرین بودز شرم روی نا زیبا در آن جمعسر من لحظه ها بر آستین بود***چو مادر بیندم در خلوت غمز راه مهربانی مینوازدولی چشم غم آلوده اش گواهستکه در اندوه دختر می گدازد***ببام آفرینش جغد کورمکه در ویرانه هم ، نا آشنایمنه آهنگی مرا  ،تا نغمه خوانمنه روشن دیده ای ، تا پرگشایم***خدایا ! بشکن این آئینه هاراکه من از دیدن آئینه سیرممرا روی خوشی از زندگی نیستولی از زنده ماندن ناگزیرم***خداوندا ! خطا گفتم ، ببخشایتو بر من سینه ای بی کینه دادیمرا همراه روئی نا خوشاینددلی روشنتر از آئینه دادی***مرا صورت پرستان خوار دارندولی سیرت پرستان می ستایندبه بزم پاک جانان چون نهم پایدر دل را به رویم می گشایند***میان سیرت و صورت ، خدایا !دل زیبا به از رخسار زیباستبپاس سیرت زیبا ، کریما!دلم بر زشتی صورت شکیباست   مهدی سهیلی